Walkie Talkies – St Gabriels – 2009
De hospital director, dr. Kiromera, vroeg mij begin 2008 om mee te denken in een communicatie probleem. In de avond, de nacht en de weekend uren moeten 5 mensen continu bereikbaar zijn: 2 clinicians, een laboratorium en een roentgen technichian en de anaesthesist. Als ze nodig waren werden ze tot dan toe door de watchman gewaarschuwd. Die ging dan naar hun huis. Dat kostte veel tijd, die er in spoedgevallen niet altijd was. Er is momenteel in Namitete goede mobiele telefoon bereik, maar niet iedereen heeft er een en dat kost altijd dure belminuten.
Besloten werd een walkie-talkie syteem uit te proberen. Ik kon eenvoudige, professionele apparaten krijgen bij een firma, gespecialiseerd in scheeps radio communicatie in Schiedam. Ze komen uit China en kosten: 165,– euro per stuk. Eerst 6 stuks aangeschaft. Er moet ook een apparaat in het ziekenhuis zelf zijn. Het is vanaf het begin direct een groot succes geworden. Ze voorzien in een grote behoefte en de gebruikers zijn er uiterst tevreden mee. Voor het opladen is stroom nodig, die is er meestal wel. Verder is er geen installatie nodig: deze 6 apparaten werken gewoon zo gauw je ze aanzet. Ze hebben 14 kanalen, waarvan er maar een paar nodig zijn. De foto toont een clinical officer met een walkie-talkie. Inmiddels zijn we na 3 jaar intensief gebruik aan vervanging toe.
Een mooie en nuttige klus – Kinderafdeling St. Gabriels – 2010
De kinderafdeling van het St.Gabriel’s Hospital is 6 jaar geleden groot gebouwd met precies 100 bedden die vaak allemaal bezet of overbezet zijn. Er is toen een behandelkamer gecreeerd met een behandel onderzoek bank. Naast die kamer stond een even grote kamer altijd leeg. Die was ooit bedoeld als medicijnenkamer. Met veel geduld en na lang overleg, kreeg ik iedereen er van overtuigd, dat deze 2 ruimtes met elkaar verbonden moesten worden via een grote doorgang in de scheidingsmuur. Er moest verder nog wat meer verbouwd worden en er waren 2 nieuwe onderzoek behandelbanken nodig. Deze kon ik bij een metaalbedrijf in Lilongwe laten maken.
Onze stichting heeft voor 2 prachtige Italiaans design onderzoeklampen betaald. Ik heb ze in Nederland gekocht, in mijn koffers meegenomen, door de Malawiaanse douane heen geloodst en uiteindelijk samen met de hospital technicus stevig aan de muur bevestigd. Het licht komt uit LED-lampen: heel modern en ze gaan tienduizenden branduren mee. Dit gebeurde allemaal in november 2010 vlak voor ik weer naar Nederland terug ging. In januari 2011 was ik weer terug, de regentijd was volop aan de gang en daarmee een sterke toename van kinderen met malaria, wat veel extra kinine-infusen en bloedtransfusies nodig maakten. De extra behandelruimte bleek al onmisbaar te zijn. Hoe hadden we het de jaren ervoor zonder kunnen doen?
In onze stichtings statuten staat: het verlenen van steun aan…, bestaande uit: het verstrekken van financiele middelen, kennis en arbeid: eenvoudiger gezegd: Denken, doen en dokken. Dat dokken is nog het minste: die lampen kostten per stuk 650 euro en die 2 onderzoeksbanken iets van 100 euro. Geld, ons geld, goed gebruiken, dat is het. Er over nadenken en er iets praktisch en goeds mee doen, daar gaat het om. Dat is met dit project heel mooi gelukt.
Op de bovenste foto kijk je van de ene behandelruimte naar de andere ruimte. Je ziet 2 van de 3 behandelplekken. Op de 2de foto is een van de mooie onderzoekslampen te zien en het heldere licht dat hij geeft. De verpleger brengt een infuus in, de moeder van het kindje kijkt toe.
Instrumentarium – St. Gabriels
In de afgelopen jaren heeft de stichting voor veel verschillende instrumenten gezorgd. Zo kocht onze stichting in 2011 een preciesie digitale baby weegschaal voor de kleine premature kindertjes. Het is een grote aanwinst. De weegschaal weegt tot op 10 gram nauwkeurig, dat is precies wat je wil weten: komt dat babietje aan of niet. De moeders kijken vaak intiensief mee. Daar is helaas nog geen foto van. In 2011 kocht ik zelf een nauwkeurige, nog al dure ophthalmoscoop: daarmee is het netvlies in het oog prachtig te zien.
Het heeft op de kinderafdeling in Namitete een heel practische toepassing: bij kinderen met hersen malaria is het belangrijk om die diagnose zeker te hebben. Op het netvlies is dat met deze ophthalmoscoop mooi te zien. Deze zeer ernstige vorm van malaria komt helaas regelmatig voor en dit instrument heeft zijn waarde al bewezen. Op de foto is het instrument slecht te zien en het kindje ook al niet zo, ik zelf ben het beste in beeld.
Project Healthcenter Thavite – 2014
Het dorp Thavite ligt zo’n 30 km vanaf Salima aan de weg naar Nkothakota. Het gezondheids centrum wordt beheerd door de Theresian zusters, van dezelfde orde als die in Chitala en Nambuma. Sister Anna is de verantwoordelijke. In februari 2013 bezochten we het voor het eerst. De vraag die toen aan ons werd gesteld was of uitbreiding van de verloskamer mogelijk zou zijn. Tot die tijd was er net plaats voor een verlosbed; dat is te weinig voor de ongeveer 80 bevallingen per maand die ze daar doen. Emmanuel Chipatula, onze aannemer, was er ook bij en we konden meteen zaken doen. Een half jaar later was de aanbouw klaar. Het zag er direct al mooi uit. Emmanuel heeft meteen ook de ramen van het gebouw gerenoveerd, die o.a. nieuw moskietengaas nodig hadden. De regen afvoer goten rondom het gebouw werden ook weer fatsoenlijk en bruikbaar gemaakt. De foto laat mooi de nieuwe aanbouw zien. Toen bleek al dat de 5000 liter kunststof watertank lekte.
Het centre heeft geen electriciteits aansluiting; een bestaand 12 volts verlichtings systeem met een solar panel en een accu werkte al een paar jaar niet meer: de lichtpunten waren weg en de accu had geen capaciteit meer: dat hebben we toen snel hersteld: nieuwe LED lampen gemonteerd, een nieuwe accu aangesloten en in de nieuwe verloskamer ook 2 LED lichtpunten aangelegd. De nieuwe verloskamer was klaar en zag er mooi uit, maar … wie zorgt er dan voor 2 nieuwe verlosbedden: uiteindelijk hebben wij daar ook zelf voor gezorgd. Op 5 juni hebben Emmanuel en ik ze gebracht en ter plaatse in elkaar gezet; dat wil zeggen, dat lukte met een, het andere bed bleek incompleet te zijn. Op 12 juli hebben Willem en ik het 2de verlosbed, toen wel compleet, gebracht en in elkaar gezet.
Van het een komt het ander. Een nieuw staffhouse? Of dat ook mogelijk zou zijn? Tja, zo’n huis kost al gauw 25 duizend Euro. Daar moesten we over nadenken. Tot nog toe hadden we een paar staffhouses gerenoveerd, maar dit is nieuwbouw. Dan willen we wel een fatsoenlijk huis met 3 slaapkamers en een ruime woonkamer bouwen met aan de achterkant een ommuurde patio met toilet, douche en keuken; ook een warmwater systeem op zonne energie voor de douche en om de was te doen. In augustus 2014 zal het huis klaar zijn. Het wordt prachtig. Het is het eerste woonhuis dat onze stichting heeft laten bouwen. Nu kunnen we concreet zien wat voor ons acceptabele afmetingen zijn en hoeveel dat kost per vierkante meter. Het huis zelf zonder de patio is 9 bij 10 meter. Huisvesting is nu eenmaal belangrijk, vooral ook om staf aan te trekken en te behouden. Als je het vraagt, dan willen ze overal wel een of meer woonhuizen erbij: voor ons budget zijn ze eigenlijk te duur. Dit huis in Thavite is voor ons een uitzondering, maar ook een proef. Een deel van de kosten wordt overigens prive betaald, niet door de stichting.
Alle health centres hebben een solar waterpomp en een kunststof water tank van 5000 liter. Het gebeurt dat zo’n tank gaat lekken, er komt een scheurtje in. Emmanuel en ik hebben een methode gevonden om ze te repareren. De foto laat zien hoe de gerepareerde tank in Thavite weer op zijn plaats wordt gezet. Tot zo ver wat we gedaan hebben in het health centre Thavite.
Het dorp Thavite ligt zo’n 30 km vanaf Salima aan de weg naar Nkothakota. Het gezondheids centrum wordt beheerd door de Theresian zusters, van dezelfde orde als die in Chitala en Nambuma. Sister Anna is de verantwoordelijke. In februari 2013 bezochten we het voor het eerst. De vraag die toen aan ons werd gesteld was of uitbreiding van de verloskamer mogelijk zou zijn. Tot die tijd was er net plaats voor een verlosbed; dat is te weinig voor de ongeveer 80 bevallingen per maand die ze daar doen. Emmanuel Chipatula, onze aannemer, was er ook bij en we konden meteen zaken doen. Een half jaar later was de aanbouw klaar. Het zag er direct al mooi uit. Emmanuel heeft meteen ook de ramen van het gebouw gerenoveerd, die o.a. nieuw moskietengaas nodig hadden. De regen afvoer goten rondom het gebouw werden ook weer fatsoenlijk en bruikbaar gemaakt. De foto laat mooi de nieuwe aanbouw zien. Toen bleek al dat de 5000 liter kunststof watertank lekte.
Het centre heeft geen electriciteits aansluiting; een bestaand 12 volts verlichtings systeem met een solar panel en een accu werkte al een paar jaar niet meer: de lichtpunten waren weg en de accu had geen capaciteit meer: dat hebben we toen snel hersteld: nieuwe LED lampen gemonteerd, een nieuwe accu aangesloten en in de nieuwe verloskamer ook 2 LED lichtpunten aangelegd. De nieuwe verloskamer was klaar en zag er mooi uit, maar … wie zorgt er dan voor 2 nieuwe verlosbedden: uiteindelijk hebben wij daar ook zelf voor gezorgd. Op 5 juni hebben Emmanuel en ik ze gebracht en ter plaatse in elkaar gezet; dat wil zeggen, dat lukte met een, het andere bed bleek incompleet te zijn. Op 12 juli hebben Willem en ik het 2de verlosbed, toen wel compleet, gebracht en in elkaar gezet.
Van het een komt het ander. Een nieuw staffhouse? Of dat ook mogelijk zou zijn? Tja, zo’n huis kost al gauw 25 duizend Euro. Daar moesten we over nadenken. Tot nog toe hadden we een paar staffhouses gerenoveerd, maar dit is nieuwbouw. Dan willen we wel een fatsoenlijk huis met 3 slaapkamers en een ruime woonkamer bouwen met aan de achterkant een ommuurde patio met toilet, douche en keuken; ook een warmwater systeem op zonne energie voor de douche en om de was te doen. In augustus 2014 zal het huis klaar zijn. Het wordt prachtig. Het is het eerste woonhuis dat onze stichting heeft laten bouwen. Nu kunnen we concreet zien wat voor ons acceptabele afmetingen zijn en hoeveel dat kost per vierkante meter. Het huis zelf zonder de patio is 9 bij 10 meter. Huisvesting is nu eenmaal belangrijk, vooral ook om staf aan te trekken en te behouden. Als je het vraagt, dan willen ze overal wel een of meer woonhuizen erbij: voor ons budget zijn ze eigenlijk te duur. Dit huis in Thavite is voor ons een uitzondering, maar ook een proef. Een deel van de kosten wordt overigens prive betaald, niet door de stichting.
Alle health centres hebben een solar waterpomp en een kunststof water tank van 5000 liter. Het gebeurt dat zo’n tank gaat lekken, er komt een scheurtje in. Emmanuel en ik hebben een methode gevonden om ze te repareren. De foto laat zien hoe de gerepareerde tank in Thavite weer op zijn plaats wordt gezet. Tot zo ver wat we gedaan hebben in het health centre Thavite. rde tank in Thavite weer op zijn plaats wordt gezet. Tot zo ver wat we gedaan hebben in het health centre Thavite.
Een Wasmachine voor Guilleme St. Michael’s Community Hospital – 2010
In 2009 vroeg sister Elisabeth van het St. Michael’s community hospital in Guilleme, een ziekenhuis wasmachine. Het met de hand wassen is zo arbeidsintensief dat het veel ongewassen laat, wat voor goede hygiene toch beter wel gewassen zou moeten worden. Onze stichting vond het een goed plan. Een volautomatisch was- machine voor 23 kg wasgoed kon geleverd worden door een firma in Lilongwe voor 11.500,– euro. Dat hadden we op de bankrekening staan. 2 Jaar geleden in januari 2010, werd hij besteld en in september werd het machine afgeleverd. Daar stond ie in een grote kartonnen doos. Er moest nog veel gebeuren.
Eerst een betonnen voetplaat, dan een verbinding met het electrische net en de aansluiting op warm en koud water. De wasserij ligt ver van de watertoren met als gevolg dat de waterdruk daar te laag was. In gezamelijk overleg hebben we een 2500 liter kunststof tank gekocht en als voorraad tank op een stellage naast de wasserij gezet. Na veel werk en getob wilde het machine eindelijk draaien. Inmiddels was het december 2010. Het machien loopt nog steeds goed en tot volle tevredenheid van sister Elizabeth en haar staff. Het was een goed en geslaagd project, maar niet zonder veel zorg, veel tijd en het nodige nadenken.
Nambuma Community Hospital – 2012
Van Namitete naar Nambuma is 56 km, teminste als je telkens de juiste weg en de juiste afslag weet te vinden. Welke weg ook: geen meter asfalt, alleen maar aarde, zand, altijd met kuilen, in de regentijd veel modder en in de droge tijd: stof en stof.
Begin oktober 2011 brachten Willem en ik een eerste, verkennend bezoek. Willem heeft daar in vroegere jaren in de parochie gewerkt. We werden hartelijk ontvangen door de sister in charge, sister Modesta van de Theresian sisters.
Nambuma is een goed functionerend health centre. Ze doen gemiddeld 100 bevallingen per maand. Dat is heel wat. Waar we meteen al tegenaan liepen was de verlichting in de verloskamer. Die ging om 11 uur savonds al uit. Nambuma heeft geen aansluiting op het electriciteits net. Ze moeten met zonnepanelen en accu’s voor hun eigen licht zorgen. Zo’n systeem heeft onderhoud nodig en geld om af en toe een accu te vervangen. We hebben een aantal nieuwe accu’s geplaatst en een heel aantal super moderne, zeer energie zuinige12 volts LED lampen. Inmiddels hebben ze licht in de verloskamer tot de zon weer opkomt. Al meer dan 2 jaar deed een 12 volts koelkast het niet. Een paar nieuwe accu’s en een combinatie van 3 zonnepanelen geeft het ziekenhuis nu een betrouwbare en zeer nuttige koelkast. De autoclaaf, een eenvoudige stoom sterilisator ketel, heeft inmiddels een Envirofit houtkacheltje als hittebron gekregen. Dat werkt geweldig. De ketel zelf wordt nog door ons stoom dicht gemaakt. Nambuma health centre krijgt steun en hulp van ons. Het kost allemaal niet zoveel, het is de samenwerking en het doen. De Theresian sisters kunne zo met meer plezier hun werk doen. We hebben sister Modesta de weg naar Cordaid gewezen voor de aanvraag voor bouwsubsidie voor een nieuw gebouw voor preventieve activiteiten zoals prenataal onderzoek en under five clinic, zeg maar consultatie bureau voor de kinderen. Later zullen we daar een verslag van maken, eerst moet Cordaid nog over de brug komen met de centen.
September 2012, Jacob van Wijk.
Chitala Health Centre – 2011
Chitala ligt in het bisdom Lilongwe, ten noord westen van Salima. Het is tevinden op onze landkaart onder het kopje Home. Onze hulp werd eind 2010 gevraagd, omdat de verlosafdeling door de districts health officer was gesloten; het zou niet aan de eisen voldoen. De zusters wilden de verlosafdeling in een ander gebouw en daar nieuw opbouwen en inrichtn. Onze aannemer Emmanuel heeft dat mooi gedaan en verder groot onderhoud aan de gebouwen gedaan, waar dat nodig was. Zo werd het dak van de OPD hersteld, er werden een paar plafonds vernieuwd en veel schilderwerk gedaan. De sisters hadden geen werkende autoclaaf en misten een goede bloeddrukmeter: die hebben wij ze verschaft.
Onze hulp is voor dit health centre van grote waarde: zij doen uiteindelijk het werk, dat kan het beste met goede gebouwen en spullen. Een half jaar later vroegen de zusters of 3 staff-houses, woningen voor personeel, konden worden opgeknapt. Een pannen dakbedekking lekten overal. Hierbij een foto van een stuk plafond. Emmanuel heeft de pannendaken vervangen door golfplaten en er nieuwe plafonds in gedaan. Begin 2012 was de klus geklaard en kon het project worden afgesloten. De foto laat het ziekenhuis terrein zien
Ngodzi Health Centre – 2011
De secretaris van het bisdom Dedza afdeling gezondheid had ons gevraagd voor steun aan dit health centre. De gebouwen waren aan een opknapbeurt toe, dakspanten waren gedeeltelijk door termieten opgegeten, er zaten veel scheuren in de muren en het pleisterwerk was slecht zo ook de muurverf. Een Malawisch aannemer had een erg dure verbouwing begroot: of wij het goedkoper en beter konden doen… die uitdaging zijn we op beide punten met succes aangegaan.
Op 23 febr. 2011 zijn Giel en ik gaan kijken en overleggen met de sister in charge, sr. Celestina. Een maand later heeft Emmanuel Chiputula, onze aannemer, de maten opgenomen, en een kostenraming gemaakt. We zagen dat het binnen onze begroting zou passen. We zagen trouwens ook dat de watertank lekte en hebben een nieuwe tank aan de begroting toegevoegd. Het goede van onze werkwijze is, dat wij, wat we beloven, ook door onze bouwer Emmanuel Chipatula, laten uitvoeren. Wij bieden een volledig pakket aan.
De achterkant van het hoofdgebouw had geen regenwater afvoer. Daardoor was veel grond weggespoeld waardoor de muur was verzakt, met de scheuren tot gevolg. Emmanuel heeft de grond opgehoogd en een betonnen goot gemaakt , zoals te zien is op de foto.
Juist toen de nieuwe watertank geplaatst was, begaf de waterpomp zelf het. Die bleek niet te repareren. Zo’n ziekenhuisje zonder water uit de kraan is ook niets. In februari 2012 heeft Emmanuel een nieuwe solar pump geinstalleerd en nu hebben ze weer water, dat niet meer in emmers op het hoofd verweg gehaald hoefde te worden.
Op de 3de foto zie je hoe de medische instrumenten worden gesteriliseerd. Dit kan beter en daar gaan we voor zorgen. We geven een Envirofit hout kacheltje als hittebron en we zullen de afgebeelde autoclaaf of repareren of vervangen. We zijn bezig meer en meer ervaring op te bouwen met deze sterilisatoren. Zoals je het op deze foto ziet, dat zien we het echt wel vaker.
In Ngodzi health centre hebben we het gebouw gerenoveerd, een nieuwe water pomp met tank geinstalleerd en we gaan zorgen voor verantwoorde sterilisatie van de medische instrumenten.
September 2012, Jacob van Wijk.
Overige projecten
Schoolbanken voor kinderen in Dickisoni (persoonlijk initiatief; los van de stichting)
De slechte economische situatie van Malawi heeft uiteraard ook effect op het onderwijs. Scholen hebben zowat aan alles gebrek. In de dorpschool van Dickisoni is er bijv. een groot gebrek aan schoolboeken en moeten de kleintjes (ca 125 kinderen) het zonder schoolbanken doen!! Tijdens één van zijn werkbezoeken in Malawi was Giel in de gelegenheid om samen met Willen een paar lagere scholen te bezoeken.
Een paar foto’s van de situatie in die scholen in Malawi heb ik via mijn kleindochter laten zien aan kinderen van een basisschool in Terneuzen. Dit resulteerde in een spontane actie: de wekelijkse “zendingsbijdrage” moest ten goede komen aan een school in Malawi.
Omdat er moeilijk aan schoolboeken was te komen hebben we voor de schoolbanken gekozen. Het initiatief van de kinderen in Terneuzen heeft ook andere donoren, w.o. de kerkgemeenschap van Zes Gehuchten-Geldrop, aangetrokken hetgeen uiteindelijk resulteerde in een totale opbrengst van bijna €3000. Voor dit mooie bedrag konden we bij een lokale meubelmakerij 40 3-persoons bankjes voor de kleintjes laten maken
Onze bijdrage aan de introductie van “rookarme” kookmethoden in Malawi
Bij de verbetering van de gezondheidszorg hoort ook de vermindering van de blootstelling aan schadelijke stoffen (rook) tijdens het bereiden van voedsel. En dus wil onze stichting de introductie van “rookarme” kookmethodes krachtig stimuleren. Wij zullen ons momenteel focussen op houtgestookte gemetselde en commercieel verkrijgbare kookkacheltjes. Er zijn momenteel diverse kookkacheltjes in de handel die een bewezen reductie in het houtverbruik van minstens 50 tot 60 % hebben terwijl de emissie van schadelijke rookgassen zakt tot ca 20 % (de gegarandeerde levensduur van deze kacheltjes is minstens 5 jaar).
Philips kookkacheltjes
Ca 3 jaar geleden is Willem Kerkhof in aanraking gekomen met door Philips ontwikkelde houtkacheltjes. Deze zeer efficiënte kacheltjes waarbij een kleine batterij een ventilator aandrijft zouden de vrijwel ondoordringbare rook in de patiëntenkeuken van het ziekenhuis tot een minimum moeten beperken. Een rotaryclub kwam met het voorstel om deze Philips houtkacheltjes te testen: zij hadden 2 exemplaren ter leen, die door Jacob van Wijk meegenomen zijn naar Malawi. De demonstraties waren zeer succesvol!! En dus zijn tijdens de renovatie van de patiënten keuken van het St Gabriels Hospital voorzieningen getroffen om de desbetreffende accu’s regelmatig op te kunnen laden. De productie van deze kacheltjes was echter gelokaliseerd in India en vanwege export beperkingen waren ze niet beschikbaar in Malawi. Wij wachten nu al 2 jaar op Philips houtkacheltjes welke geproduceerd zouden worden in Lesotho. Inmiddels heeft trouwens het ziekenhuisbestuur besloten om in de patiëntenkeuken grote kookeenheden te laten bouwen voorzien van een efficiënte rookafvoer. Er is jammer genoeg gebleken dat het houtgebruik eerder toe dan afgenomen is terwijl de levensduur van de constructie onbekend is.
Nieuw initiatief; Envirofit kookkacheltjes
Omdat Giel vanwege zijn chemische achtergrond in het verleden betrokken geweest is bij de gezondheidsaspecten van onvolledige verbranding heeft hij een studie gemaakt van de diverse mogelijkheden om en brandstof te besparen en de blootstelling aan giftige stoffen te verminderen. Vanwege de zeer goede eigenschappen gecombineerd met het feit dat de aanbevolen afmetingen van het stookhout de afmetingen van hetgeen nu door de vrouwen wordt gebruikt benadert is onze keus nu gevallen op kacheltjes ontworpen en geproduceerd door Envirofit. Aanvankelijk vond de productie alleen in China maar onlangs is er t.b.v. de Afrikaanse markt tevens gestart met de productie in Nairobi. Volgens onafhankelijke testrapporten daalt het houtgebruik met 50-60 % en de emissie van schadelijke stoffen tot ca. 20%!!
Initiële stappen
Zien is geloven en dus heeft Giel een kacheltje gekocht en uitgebreid in zijn achtertuin getest. Tevens heeft Jacob een heerlijke pan nsima op het desbetreffende kacheltje bereid. De noodzakelijke investeringen van de eerste pilot in 2-3 dorpen van ca 54 stuks a €70 zijn via privé donaties verkregen. Deze zijn in de maanden februari / maart door Willem en Giel gedemonstreerd in de dorpen Vanwege de zeer positieve reacties van de vrouwen willen we op de ingeslagen weg voortgaan. Tevens zijn de kacheltjes zeer geschikt gebleken om doeltreffend een autoclaaf te verhitten. Dit bleek de oplossing te zijn voor de sterilisatie van medische instrumenten in afgelegen health centra zonder elektriciteit.
Vervolg stappen
Samen met locale partners willen we ons persoonlijk inzetten om de vermindering van het houtgebruik en de het terugdringen van emissie van schadelijke stoffen over een veel groter gebied tot stand te brengen. Mede door gerichte persoonlijke PR hebben we inmiddels een bedrag van ca €14000 bijeen kunnen brengen. Hiervoor zouden we inclusief transportkosten ca 160 kacheltjes kunnen aanschaffen. Echter bij een minimale afname van 1300 stuks (20fts container) zakt de prijs naar ca €32. En bij de aanschaf van 3300 stuks (grote container) is de bijdrage van de transportkosten in de kostprijs nog minder. Wij zoeken dus wegen om de door onze donoren geschonken fondsen zo effectief mogelijk te besteden. En om de aller armsten te bereiken kunnen we geen hogere bijdrage vragen dan ca $10 (€8.-).
Dus ons plan is om een substantiële bijdrage aan te vragen bij grote Nederlandse NGO’s (Cordaid e.d.). Zodra we aangetoond hebben dat er voldoende acceptatie in de dorpen is kan de fabrikant/leverancier onderhandelingen met de Malawi overheid starten teneinde via “CO2 trading” de prijs beduidend te verminderen. (Per kacheltje wordt de uitstoot van CO2 op jaarbasis immers ca 2000 kg minder. Dit is ongeveer evenveel als de gemiddelde CO2 uitstoot van een personenwagen.). Na aangetoond succes van deze eerste investering zullen er vrijwel zeker ook internationale donoren geïnteresseerd raken waardoor onze lange termijn doelstelling haalbaar lijkt.
Uiteindelijke lange termijn doelstelling??
Het zou mooi zijn dat aan het eind van 2016 50 % van de vrouwen in het Lilongwe Diocees (50 % =35000 HH) hun voedsel op een meer efficiënte manier bereiden.
• In een studie uit 2003 wordt melding gemaakt van ca 300 kg hout per gezin per maand. Een reductie van ten minste 50 % is bij de door ons gekozen kachel is zeer goed haalbaar. Dus een jaarlijkse hout besparing in het Lilongwe Diocees van 63000 ton!!. Gezien de te verwachten kostprijs van stookhout is de kachel binnen 1 jaar terug verdiend!!!
• “Als oorzaak van ziekte staat het koken op houtvuurtjes op dezelfde hoogte als malaria.” “The World Health Organization estimates that 1.6 million people worldwide die each year from breathing wood smoke” Ruw geschat zijn dat in heel Malawi 5000 – 10000 sterfgevallen op jaarbasis.
Philips Kookkacheltjes
Bij de verbetering van de gezondheidszorg hoort ook de vermindering van de blootstelling aan schadelijke stoffen (rook) tijdens het bereiden van voedsel. En dus wil onze stichting de introductie van “rookarme” kookmethodes krachtig stimuleren. Wij zullen ons momenteel focussen op hout gestookte gemetselde en commercieel verkrijgbare kookkacheltjes. Er zijn momenteel diverse kookkacheltjes in de handel die een bewezen reductie in het houtverbruik van minstens 50 tot 60% hebben terwijl de emissie van schadelijke rookgassen zakt tot ca. 20% (de gegarandeerde levensduur van deze kacheltjes is minstens 5 jaar).
